Oboje byli żołnierzami V Wileńskiej Brygady AK dowodzonej przez legendarnego mjr „Łupaczkę” – Zygmunta Szendzielarza.
„Inka” w chwili śmierci nie miała jeszcze ukończonych 18 lat. Z racji, że a fragment swego życia spędziła na Sokólszczyźnie ucząc się w Różanymstoku u sióstr Salezjanek nie mogło nas tam zabraknąć. Pojechaliśmy oddać jej cześć i potwierdzić, że zachowała się jak trzeba.
Podczas uroczystości pogrzebowych decyzją Prezydenta Andrzeja Dudy oboje otrzymali pośmiertnie awanse na stopnie oficerskie. Danuta Siedzikówna została awansowana do stopnia podporucznika a Feliks Salmanowicz do stopnia podpułkownika.
Uroczystości pogrzebowe zgromadziły tysiące ludzi z całej Polski . Przyjechali oddać cześć i zamanifestować swoje poparcie dla prac prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej w celu odkrycia szczątków ludzi zamordowanych przez zbrodniarzy komunistycznych i godnego ich pochowania.
Przyjechaliśmy by pokazać, że pamiętamy, że nie zapomnimy, że przybyliśmy by złamać klątwę, którą na Żołnierzach Niezłomnych chcieli położyć za wszelką cenę komuniści. Warto tu przytoczyć fragment z przemówienia Pana Prezydenta Andrzeja Dudy:
„…Bo wiecie Państwo, jaka jest największa kara? Niepamięć, wymazanie, zadeptanie, pochowanie kogoś pod chodnikiem, tak żeby się nie dało znaleźć jego grobu, żeby nikt się nigdy nie domyślił. To jest największa kara dla jego pamięci. To jest największe podeptanie dla jego rodziny….”
I poszliśmy ulicami Gdańska na cmentarz, gdzie spoczęły dosczesne szczątki ppor „Inki” i ppłk „Zagończyka” zatrzymując się przy budynku aresztu , gdzie 70 lat temu wykonano wyrok na tych wspaniałych Polakach, których życie powinno stanowić wzór do naśladowania dla młodych ludzi.

„Ty! Najdroższy synu!
Kreślę tych ostatnich parę słów i żegnam, aż do zobaczenia się na tamtym świecie, bo za chwilę odchodzę do Boga. Jestem skazany na śmierć i wyrok za chwilę będzie wykonany. Bądź dobrym Polakiem. Kochaj Polskę. Bądź posłuszny starszym. Słuchaj swych opiekunów i bądź posłuszny matce. Tyle, co mogę w tych paru słowach skreślić do Ciebie. Odchodzę w zaświaty. To, co pozostawiam na tym świecie najdroższego, to Polskę i Ciebie, Najdroższy.”

Te słowa ostatniego listu skierowanego do swego syna przez ppłk Feliksa Salmanowicza „Zagończyka” na długo pozostaną w pamięci wszystkich obecnych na pogrzebie a młodzi ludzie powinni je wziąć głęboko do serca i wcielić w swoje życie by móc powiedzieć kiedyś jak ppor „Inka” – ZACHOWAŁEM/AM SIĘ JAK TRZEBA.
CZEŚĆ i CHWAŁA BOHATEROM
 
 
Dziękujemy Pani Burmistrz Ewie Kulikowskiej , oraz dyrektorowi OSiR w Sokółce Piotrowi Rygasiewicz za umożliwienie nam wzięcia udziału w tych uroczystościach, oraz panu Jerzemu Karpaczowi za szczęśliwą podróż.

Materiały publikujemy dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Historycznego im. Bohaterów Ziemi Sokólskiej

/opr. szw/